Yi Yi van Edward Yang is een indringend en meditatief portret van een middenklassegezin in Taipei, gevolgd over de loop van een jaar waarin hun leven langzaam kantelt.

De film opent met een bruiloft en eindigt met een begrafenis, en weeft daartussen een mozaïek van alledaagse momenten, vastgelegd met een zeldzame emotionele precisie. Centraal staat NJ, een vermoeide vader die gevangen zit tussen professionele teleurstelling en de stille verleiding van een jeugdliefde, terwijl zijn zoon Yang-Yang de wereld probeert te begrijpen door haar te fotograferen—om vast te leggen wat anderen niet kunnen zien. Yangs regie is beheerst en meelevend, en weet betekenis te vinden in het alledaagse en ontroering in wat onuitgesproken blijft.

Zelden wist een film zo veelomvattend over volwassen worden, ouder worden en verlies te vertellen, en dat met zoveel rust en gratie. Warm, gelaagd en betoverend: dit intieme epos behoort tot de grote filmmeesterwerken van de eenentwintigste eeuw, en keert nu terug in de bioscoop in een gloednieuwe restauratie ter ere van het 25-jarig jubileum.